C’est une artiste
C’est un artiste is een kleine ode aan de filmmuziek. Het is geen filmmuziek in die zin dat het muziek is die bij beelden hoort maar het zijn composities en thema’s over filmmuziek die losstaand beluisterd en beoordeeld kunnen worden en misschien nog het beste te omschrijven zijn als filmmuziek zijn zonder film.
Filmmuziek ontstond ooit ter ondersteuning of versterking van het beeld en heeft zich ontwikkeld tot een dubbelzinnig fenomeen in die zin dat het een ‘gesamenkunstwerk’ is met het bewegend beeld. Als je het beeld weghaalt zakt de meeste muziek ervan door de mand en zonder muziek lijkt het beeld dwalender, uitzonderingen daar gelaten.
Mede doordat in film muzikaal louter met tonen, frasen, thema’s en fragmenten gewerkt wordt die als het een muziekcompositie zou betreffen om nadere uitwerking vragen, heeft de filmmaker een extra hulpmiddel in handen gekregen om bepaalde emoties en sentimenten te manipuleren, de uitwerking van de muziekfragmenten worden zo met beeld verder doorbehandeld. Het enige criteria wat de regisseur hanteert is of iets werkt of niet en hier spreekt dan de intuïtie van de filmmaker/regisseur uit. Het enige wat de filmcomponist moet doen is in stijl blijven van de aangezette instrumentatie en muzikale notenkeuze. V.b., als de componist grootste muzikale 19de-eeuwse harmonieën met veel strijkers gebruikt zal het moeilijker worden om allerlei elektronische grappen uit te halen, wat overigens tegenwoordig een aparte tak van sport is geworden in de vorm van sounddesign. Je ziet in de woordkeuze al dat het geluid ontworpen wordt wat er van nature zou moeten zijn alleen dan ‘larger than life’. De muziek zelf ondersteund vooral filmische beelden die even voor zichzelf moeten spreken.
Het is pas in deze eeuw dat filmcomponist een eigen terrein en vak geworden is meestal werd het ernaast gedaan. Aanvankelijk heerste er nog veel vooroordelen tussen de serieuze muziek en film maar doordat de populaire beeldcultuur in de 20ste eeuw een grote vlucht heeft genomen en de bekendste producent ervan al snel klassieke muzikale thema’s introduceerde heeft het een assimilerende, opvoedende rol gespeeld in het beslechten van grenzen tussen de zogenaamde hoge en lage cultuur in muziek vooral in America.(Zappa) Veel mensen zijn door film in contact gebracht met muziek die ze anders nooit hadden beleefd of gehoord. Andersom werkte het ook doordat serieuze componisten populaire thema’s durfde te gebruiken en zo ontdekte dat ze heel goed in staat waren de populaire cultuur te bedienen.(Sjostakovitsj)
